Maandag kopt de Volkskrant met :Crisis der
Lage Landen. Een prachtige foto van Di Rupo en Rutte vergezelt de kop. Het is
nieuws en om 10:15 leerde ook wij hoe we een nieuwsbericht moeten schrijven.
Vooraf nog hoofdstuk 7 gelezen van het boek dat in onze ‘bijbel’ ook wel
Kussendrager wordt genoemd maar eigenlijk Basisboek Journalistiek heet. Wat
bleek, het verhaal dat in het boek staat werd vrijwel letterlijk herhaald
tijdens het college. Niet bepaald spannend dus. De tutorles daarentegen was
enerverend en energiek te noemen. Discussies en verhalen wisselden elkaar af.
Sinds maandag heb ik de tutorles bestempeld tot boeiendste les. Tot slot
mochten we de eerste zin gaan leren schrijven. Wat moet daar nu precies in
zitten? Nu weten we t. Eenmaal thuis heb ik gelijk de notulen en de agenda
verzonden en op google docs gezet. Ja google docs, een dienst die ik sinds
maandag geactiveerd heb om onze groepsopdrachten in te dumpen en je in te
kunnen schrijven als volgende notulist/voorzitter. Iedereen heeft ook de
gebruikersnaam en het wachtwoord toegezonden gekregen. Waar internet toch
allemaal niet goed voor is. Thank god for google.
‘Doodzonde, doodzonde, doodzonde’ Dat zijn de
woorden waar Henk Bleker, partijvoorzitter
van het Christen Democratisch Appel
mee in zowel de krant als in het NOS Journaal kwam. Dinsdag staat er bovenaan
het ochtendblad dat ik in mijn handen houd. De ochtend begon net als maandag om
half zeven voor mij. Opstaan en dan eerst kijken naar t RTL Nieuws, vervolgens
naar t NOS Journaal om af te sluiten met Ochtendspits. Het regende dus nam ik
de bus. Dat betekend om 7:28 bij de bushalte staan. En dat deed ik dan ook
maar. Eenmaal bij de trein aangekomen ben ik naast Denice gaan zitten, zo doen
we dat elke ochtend. We bespraken even het nieuws dat we gehoord en gezien
hadden in de late en vroege nieuwsuitzendingen. Uiteindelijk bij Rotterdam
overgestapt op de trein naar Tilburg, althans dat dachten we… Want al snel had
ik door dat de trein waar we normaal in zitten geen dubbeldekker is, en dat was
de trein waar we dinsdag in zaten toch echt onmiskenbaar wel. Met een flinke
vaart probeerden we de trein uit te hollen, let wel, probeerden, want lukken
deed het niet. Voordat we ook maar op het deur-openknopje konden drukken reed te
trein al weg. We waren op weg naar Vlissingen aldus de machinist. Gelukkig
stopte de trein ook in Dordrecht zodat we alsnog daar op de juiste trein konden
stappen. In Tilburg aangekomen op de bus gestapt om vervolgens op school een
klein uurtje aanwezig te zijn… Ja dat is dan weer een beetje jammer. SLB uur.
Iedereen op de foto dankzij onze SLB’er wat natuurlijk gepaard ging met de
nodige grappen. En dan weer twee uur terug naar Maassluis!
Woensdag ging mijn wekker een uur later dan
normaal, waar ik eerlijk gezegd wel erg blij mee was. Op mijn fietsje naar het
station, want het was droog en ook de zon probeerde af en toe voorzichtig
zichzelf te laten zien. De dag draaide om een les over hoe het Fontys
nieuwssysteem te gebruiken en een lesje over bronnen. We hebben gekeken naar
TROS Radar dat een fictief medicijn in de markt wilde zetten om zo te testen
hoe er op gereageerd zou worden. Op de terugweg naar huis bleek het te regenen.
Nee daar was ik niet blij mee nee. Gek genoeg leek de tijd te vliegen en kan ik
me verder weinig van de dag herinneren, en nee ik heb niet gedronken.
Donderdag was anders. Ten eerste was het begin
van de dag wat later als maandag en dinsdag,
want we werden om 11:15 op school
verwacht dus kon ik net als woensdag een uurtje langer liggen. Maar daarnaast
was er ook een gastcollege. Het college was in handen van een hoge piet van het
ANP. Van het ANP had ik eigenlijk nooit een hele hoge pet op, maar mijn
waardering voor het Algemeen Nederlands Persbureau is sinds donderdag toch wel
onder het vriespunt gedaald. Wat een slecht college. Twee mannen die ons
aankeken alsof ze niet wisten wat ze moesten vertellen. De een, een hoge
functionaris raakte lichtelijk in paniek toen zijn ‘computerknechtje’ het begaf
van de pijn en weg liep. Wat nu? ‘Hoe moet ik nu een computer bedienen?’ zal de
man gedacht hebben. Zou hij zichzelf hebben gerealiseerd dat hij net nog
vertelde dat het ANP zo multimediaal en modern is? Terwijl hij niet eens weet
hoe hij naar de volgende sheet moet in een powerpoint-presentatie. Het was op
zijn zachtst gezegd nogal knullig te noemen. De presentatie was ook alles
behalve up-to-date zo bleek uit de logo’s van verschillende (media)bedrijven
die niet meer bestaan of gefuseerd/overgenomen zijn. Eigenlijk had hij net zo
goed de projector uit kunnen laten (scheelt immers stroom) en gewoon zijn
verhaal vertellen. Stiekem had ik nog gehoopt op een filmpje dat gemaakt zou
zijn op de redactie van het ANP om te zien hoe het vergaat op de nieuwsvloer,
maar zelfs een goedkoop handicamfimpje kon er niet vanaf. Nee bijzonder boeiend
was het niet. Vervolgens kregen we een spelletjes nieuws zoeken op hoog niveau.
Iedereen was het nogal zat aangezien het al wat later op de dag was waardoor
sommigen in slaap vielen en anderen begonnen te stuiteren. Ik zal me maar niet
uitlaten over mijn eigen gedrag, al was dat niet bijzonder slecht hoor… Nee
echt niet.
Vrijdagochtend na een flinke bak koffie
begonnen we met Achter Het Nieuws: politicologie. Er werd ons de vraag gesteld
wat er zou gebeuren als landen ophouden te bestaan en de wereld een geheel zou
zijn. Het eerste half uur heb ik nog getracht serieus mee te doen. En dat lukte
heel aardig. Samen met een aantal anderen kwam ik, al zeg ik het zelf, met best
wel redelijke ideeën. Maar na dat half uur werd alles anders. De eerste grappen
werden gemaakt en hielden tot het einde van het college aan. Alles waar ik
eerst nog zeer serieus mee bezig was werd bruut gestoord door een walm van
innerlijke joligheid die zich aan de buitenwereld moest tonen. De laptop ging
open en msn ging aan. De rest laat zich raden. Lachsalvo’s volgden snel op
elkaar, en nee, niet alleen die van mij. Ik ga niemand verraden hoor! In de
pauze die zo’n twee uur in beslag nam heb ik nog met Max kennis gemaakt die mij
van alles vertelde over zijn muziekcollectie. Natuurlijk bleef het niet bij
vertellen en kwam er na een tijdje geluid uit de speakers van zijn zwarte
laptop. Ik kwam erachter dat zowel Max als Merel de muziek van Bon Iver net zo
goed kunnen waarderen als ik doe, en zo spraken we af dat als de band naar ons
kikkerlandje komt we er gezamenlijk naar toe gaan. School wordt steeds leuker!
Ik zal je mijn weekend besparen anders zijn we
nog wel even bezig!
Wil je dit verhaal nog teruglezen, die gekken
zijn er altijd, kijk dan op mijn weblog: basbooister.nl
Ik hou van groepje 3.
Ik hou van Bas zijn weekverslag.
Geplaatst door: Pien | 17 september 2010 om 16:16